Propiedades ópticas e eléctricas dos materiais de polímero

August 21, 2024

Propiedades ópticas

1. Índice de refracción

Cando a luz entra nun segundo medio dun primeiro medio (excepto para a proxección perpendicular), a relación do seo do ángulo de proxección ao seo do ángulo de refracción chámase índice de refracción (índice de retratación). O índice de refracción dun medio é xeralmente superior a 1. O mesmo medio ten diferentes índices de refracción para diferentes lonxitudes de onda de luz. O índice de refracción de plástico adoita referirse á luz amarela de sodio.

Instrumento de medición: refractómetro de abadía ou refractómetro V-prisma. 2.

2. Transmisión

A transmisión de luz dun polímero pódese expresar como transmisión de luz ou bruma.

1) Transmisión de luz

É a porcentaxe do fluxo luminoso a través dun polímero transparente ou translúcido ou a relación do fluxo luminoso de luz incidente. A transmisión úsase para caracterizar a transparencia dun material.

2) Haze

Isto refírese á aparencia nublada ou brumosa do interior ou da superficie dun polímero transparente ou semitransparente debido á dispersión de luz. A dispersión cara adiante de uso común do fluxo luminoso e a través do fluxo luminoso da relación da porcentaxe expresada, normalmente medida mediante a integración do medidor de brétema tipo esfera.

Norma de proba: GB / T 2410-2008 Transmisión de plásticos transparentes e método de proba de néboa

3. Gloss

Gloss (brillo) refírese á capacidade da superficie de plástico para reflectir a luz. A exemplares de plástico na dirección de reflexión positiva en relación ao reflexo superficial estándar do fluxo luminoso da relación da porcentaxe expresada.

Propiedades eléctricas

1. constante dieléctrica

A relación da capacitancia dun condensador do mesmo tamaño feita de material illante como medio e baleiro como medio chámase constante dieléctrica (constante dieléctrica).

Norma de proba: Medición de GB/T 1409-2006 da constante dieléctrica relativa e factor de perda dieléctrica de materiais illantes eléctricos na frecuencia, audio, alta frecuencia (incluída a lonxitude de onda de onda do contador) baixo o método de proba.

2. Pérdida dieléctrica

Cando se aplica unha tensión sinusoidal a un dieléctrico, o valor tanxente do ángulo residual δ do ángulo de fase entre a tensión aplicada e a corrente da mesma frecuencia, Tanδ, chámase tanxente de perda dieléctrica (ángulo de perda dieléctrica), referido a perda dieléctrica.

Norma de proba: Medición GB/T 1409-2006 da constante dieléctrica relativa e o factor de perda dieléctrica de materiais illantes eléctricos na frecuencia, audio, alta frecuencia (incluída a lonxitude de onda do contador) baixo o método de proba.

3. Forza dieléctrica

A forza dieléctrica (forza dieléctrica) é unha medida da capacidade dos materiais para resistir a ruptura eléctrica, o valor da tensión de descomposición do exemplar e a relación do grosor do exemplar, KV/mm.

Valor de tensión de soporte: aumenta rapidamente a tensión ata un valor especificado, mantén un determinado período de tempo despois de que a mostra non se penetrase, a tensión neste momento chámase valor de tensión de soporte.

Norma de proba: GB/T 1408.1-2016 Método de proba para a forza eléctrica de materiais illantes sólidos Parte I Proba a frecuencia industrial

4. Resistencia ao illamento

A resistencia ao illamento (resistencia ao illamento) adoita expresarse nas tres formas seguintes.

1) Resistencia ao material de illamento

O material a medir sitúase nun electrodo estándar e, despois dun determinado tempo, a relación da tensión aplicada nos dous extremos do electrodo á corrente total entre os electrodos é a resistencia, que se denomina resistencia ao illamento do material .

2) Resistividade do volume

A relación do gradiente potencial paralelo á dirección da corrente a través do material á densidade de corrente chámase resistividade de volume, ou resistencia ao volume, ω-M.

3) Resistividade superficial

A relación do gradiente potencial paralelo á dirección da corrente a través da superficie dun material á corrente por unidade de ancho da superficie chámase resistividade superficial ou resistencia á superficie, Ω para curto.

Estándar de proba:

GB/T 10064-2006 Método de proba para a resistencia ao illamento de materiais illantes sólidos

GB/T 1410-2006 Métodos de proba para a resistividade do volume e a resistividade superficial de materiais illantes sólidos

4. Resistencia ao arco

A resistencia ao arco (resistencia ao arco) refírese á resistencia dos materiais plásticos mediante a acción de arco de alta tensión causada pola deterioración da capacidade de usar a chama de arco na superficie do material causado pola carbonización á superficie da condutividade da época requirido (s) que.

Norma de proba: GB/T 1411-2002 Resistencia ao material illante sólido seco á proba de descarga de arco de alta tensión de alta tensión.

Métodos de proba: GB/T 1743-2021 Método de determinación de películas de pintura